My Story

My Thoughts,My Experiences and something more....

අපේ කැම්පස් එකේ ඉංජිනේරු පීඨයේ කට්ටිය පොඩ්ඩක් 2,3 ට බෙදිල ඉන්නෙ. කට්ටියක් කොලඹ කියල, කට්ටියක් කොලඹ නොවන ,ඒ කිව්වෙ පිට ගැට්ට. තව කට්ටියක් ඉන්නව 2ටම නැති අය. මේ අය පරපු‍ටු ලක්ෂණ දරපු අය. දෙපැත්තෙන්ම කනව. කොලඹ කට්ටියට තියන කුප්පි වලටත් එනව, පිට ගැට්ටෙ ඒවටත් යනව. 2 පැත්තෙම අයගෙන් tutes, notes,ඉල්ලගන්නව. කිසිම event එකක් organize කරන්න එන්නෙත් නෑ ගොඩක් වෙලාවට. හැබැයි එක පැත්තකටවත් අයිති කියන්නෙත් නෑ.අපි කොලඹ ගැට්ටෙ. ඒ කිව්වෙ කොලඹ ඉස්කෝලවලින් ආපු අයව එයාල හිතන්නෙ වෙනස් විදිහට, අපි එයාල එක්ක තරහෙන් ඉන්නව, අපි එයාල එක්ක තර‍ඟෙටවැඩ කරනව කියල තමයි එයාල හිතන්නෙ.




කොහොමින් හරි කොලඹ ගැට්ටෙ කට්ටිය විතරක් එකතු වෙලා get together එකක් organize කලා.කොලඹ grand orient හෝටලේ තමයි තිබ්බෙ. කොලඹ කට්ටිය හැමෝම වගේ ආව. කැම්පස් එකේ ඉඳන් හෝටලේට යන්න බස් එකක් දාල තිබ්බ. උත්සවේ ඉවර වෙලා හොස්ටල් එකට යද්දි ‍රැ 12 පහු වෙලා. ඒ දවස්වල හැමෝම ටිකක් busy.projects වැඩ, final year exam වලට පාඩම් කරන්න, වැඩ ගොඩයි. ටික දවසකින් get එකේ photos, facebook දැම්මම ඒක දැකපු පිට ගැට්ටෙ සමහරු අපිට චෝදනා කලා, අපි වෙනම get එකක් තියල batch එකේ fit එක නැති කලාලු. එහෙම කරන්න ඉතින් batch එකේ fit එකක් තිබ්බයැ.



උඩ photo එකේ ඉන්නෙ අපේ බෝඩිමේ set එක

උඩ එකේ ඉන්නෙ අපේ project group එක
මේ ඉන්නෙ Aiesec set එක

මතකද පොඩි කාලෙ ක්‍රිකට් ගහපු හැටි.ගෙ ඉස්සරහ පාරෙ තමයි ක්‍රිකට් ගැහුවෙ. අපේම නීති හදාගෙන 4,5 දෙනෙක් එක්ක තනි තනියම තමයි ගැහුවෙ. අල්ලපු වත්තට ගියොත් අවුට්, ගස් කැච් ඔට්‍ටුයි, පිටිපස්සට ගහල දුවන්න බෑ, ඕව තමයි. මුලින් ගහන්නෙ කවුද කියල හොයන්න ඉරි ඇල්ලුව. ඉරි අල්ලන්නෙ බැට් එක යටින් ඉලක්කම් ලියල තමයි.



ඉස්සර ඔරිගාමී කලාව හරි ජනප්‍රියයි. ටීවී එකෙත් වැඩසටහන් ගොඩක් ගියා. ජපානෙ හොයාගත්තු කලාවක් තමයි මේක. කඩදාසි වලින් එක එක නිර්මාණ කරන එක තමා කරන්නෙ.දැන්නම් ඔරිගමී කියන වචනෙවත් අහ්න්න හම්බෙන්නෙ නෑ වැඩිය. අපිට ලේසියෙන්ම හදන්න පුලුවන් එක තමා බෝට්‍ටුව. ඒක අපි ඕන කෙනෙක් දන්නව. වැස්ස වෙලේට අපි කඩදාසි ඔරු හදල යවනව වතුරෙ.

දැන් වැඩියම තියෙන්නෙ Atlas පෑන්.ඉස්සර අපි ලිව්වෙම Reynolds පෑනෙන්. ඒක තමා ඒ දවස්වල ජාතික පෑන. දැනුත් ඒව තියෙනව. ඒත් වැඩිය ජනප්‍රිය නෑ.


ඒක වගේම , ජාතික ටොපිය තමා ඉස්සර Delta ටොපිය. ලොකු පොඩි ඕනෙම කෙනෙක් ආස ටොපියක් තමා ඒක. ඒකෙ අමුතු රසක් තියෙනව අනිත් ටොපි වලට වඩා. ඉතින් වැඩියම විකිණුනු ටොපිය තමා ඉස්සර ඒක. 



මේකත් අපි කරපු වැඩක් තමා. සිලි කවරෙකට නූල් ගැට ගහගෙන හුලං එනකොට ඒක පිම්බෙන දිශාවට දුවනව. ඒව උඩ යන්නෙ නෑ. 



මට පහල වුනු business plan එකක් තමයි මේ. මේක තාම කාටවත් කියන්නෙ නෑ. අලුත් විදිහක clothing shop එකක්. ලංකාවෙ මේ විදිහේ නෑ. ඉතින් කවදහරි දවසක සල්ලි හොයන්, මේ විදිහෙ එකක් කරන්න තමා මන් හිතන් ඉන්නෙ. ඒකට ගොඩක් සල්ලි ඕනෙ. ඒ නිසා එතකන් එක හිතේ තියන් තමා ඉන්න තියෙන්නෙ. පරන තාලෙම shop එකක් කරනවට වඩා අලුත් දෙයක් කරන එක තමයි හොඬ.


batch photo එක අරන් දවස් 2කට පස්සෙ ගත්ත department photo එක. ඒකටනම් වැඩි තදබදයක් තිබ්බේ නෑ. මොකද එකේ 100 දෙනා නිසා. එදාත් අපි වෙනම ෆොටොස් ගත්ත. කොලඹ අය, ගැට්ටෙ අයත් එක්ක, Tamil set එකත් එක්ක, එහෙම.







අවුරුදු 4ක් තිස්සෙ (4ක් කිව්වට 5 ක් විතර හිටිය) කැම්පස් එකේ ඉගෙන ගෙන කැම්පස් එකෙන් වෙන්න ලං වෙද්දි අපෙත් batch photo එක අරගන්න ලෑස්ති උනා කට්ටියම. කාටියම සුදු අත් දිග කමිස ඇඳන්, ගෑණු ලමයි සුදු සාරි ඇඳන් ආවෙ එදා. photo එක ගන්න අපි මුලින් පෝලිම්වල ඉඳන් නොම්මර අරගත්ත. ඊටපස්සෙ වෙනම building එකකට ගිහින් තමා ගත්තෙ ෆොටෝ එක. 7 දෙනා ගානෙ තමයි ෆොටෝ ගත්තෙ. එයාල ඊටපස්සෙ ඒ ටික ඔක්කොම එකට සෙට් කරල ලොකු ෆොටෝ එකක් හදනව. අපෙන් ෆොටෝ එකට 1500ක් ගත්ත. ෆොටෝ එක ගත්තු දවසෙ අපි යාලුවො එක්ක තවත් ෆොටෝ ගත්ත. එදා lectures තිබ්බෙත් නෑ අපිට.


අපේ project group එකේ කට්ටිය, රාජා, පොකෝ, තරිඳු එක්ක බොල්ගොඩ ගඟ ලඟට ගිහින් තමයි ගත්තෙ ඒ photos ටික.